دوستان اهل بستک! السلام علیکم

سلامی دادیم تا خود را نزدیک  به شما حس کنیم.

بگوییم: در تابش نور خورشید و شب‌های تاریک خود را تنها حس نکنید. 

با فرو ریختن بام‌های خانه‌هایتان دل ما نیز لرزید.

 به حقیقت در لابلای  خاک‌ها و ویرانه‌ها دلبستگی‌های دنیایست.

پایان دنیا همین است... 

در دست‌های پرمهر ما، بوی عطر دعا برای دوستان مهربان خداست.

آن‌هایی که رنگ خدا را در تمامی لحظات زندگی به تصویر می‌کشند و نگاه‌هایشان گویای آن است که روز را با نور خدا روشن می‌سازند.

من و یارانم صداقت ایمان شما «دوستان بستک» را می‌شناسیم.

برای همدردی با شما که خانه‌های گرم‌تان به ویرانه‌ای مبدل گشته و در این فصل سرد زمستان  در چادر بسر می‌برید.

 با صدایی رسا و قلبی محزون از یکتای بی‌همتا خواستاریم که با سر بلندی از این آزمون گذر‌ کنید و در ایمان‌تان ثابت قدم باشید.

بدانید که اینجا آخر راه نیست... زندگی در جریان است...

این فراز و نشیب‌های زندگی است که درس صبر و استقامت را به ما می‌آموزد.

تا چون کوه ما را در مقابل حوادث محکم و استوار سازد. 

دوستان اهل بستک! خانه‌ی دنیای ما هر چند ویران و لرزان باشد

پشت پنجره‌ی آن نوری را که از بلندای عشق بر دل‌ها می‌تابد

باید جست و جو کرد و تا پایان راه در دریای بی پایان عشق حرکت کرد.